01 jan Fabrieksstand.

Recent benoemde Charles Eisenstein, in mijn ogen een van de meest vooruitstrevende denkers op het gebied van paradigmaverschuivingen, dat hij zich realiseerde wat de fundamentele oorzaak is van alle onbalans in de wereld. ‘The origin of the wrongness’ zoals hij het noemt, ligt in een verhaal, een zelfbeeld, een manier waarop we naar de wereld kijken die je kunt omschrijven als ‘afgescheiden’. Dit verhaal creëert een realiteit van ogenschijnlijk afgescheiden mensen in een wereld met anderen waaruit van nature concurrentie, controle en overheersing voortvloeien. De effecten van dit verhaal zie je overal om je heen; mensen die zich niet langer verbonden voelen met de natuur, elkaar en het grote geheel.

Het is hoopgevend dat iemand als Eisenstein, op Yale afgestudeerd in wiskunde en filosofie, in deze tijd ook tot de conclusie komt dat ons illusoire gevoel van afgescheiden zijn aan de basis ligt van de chaos waarin we ons als mensheid bevinden. Wat Eisenstein heeft ingezien is overigens iets wat Boeddhisten als een paar duizend jaar weten en uitdragen; onze beleving van afgescheiden zijn is de wortel van al het lijden.

Dit fenomeen is even mysterieus als geniaal. Ik vermoed dat het de manier van het leven is om een individuele menselijke ervaring te creëren. Probeer je heel even voor te stellen hoe het is om het complete leven te zijn, het allesomvattende, de alfa en de omega van de schepping. Je bent dan alles, overal en altijd en tot alles in staat. Er bestaat alleen maar één groot energieveld met oneindig veel dimensies waarin alles onlosmakelijk met elkaar verbonden is, waar lineaire tijd niet bestaat en waarin creatie en manifestatie onmiddellijk zijn. Maar juist omdat je als het Goddelijke alles bent, ben je ook die realiteit waarin je dit allemaal niet meer ervaart, vergeet dat alles één is en geen idee meer hebt hoe je in harmonie en balans met jezelf, je naasten en je omgeving moet leven.

In je menselijke bestaan heeft het leven de sluier van separatie over je ogen getrokken om deze ervaring van mens zijn mogelijk te maken. Het stelt je in staat om het volledige spectrum van mens zijn te kennen en ervaren. Dat loopt uiteen van onvoorwaardelijk liefhebben tot volledige destructie van jezelf en de aarde, alles inclusief. De energie van dit individuele perspectief op het leven is die van contractie. De identificatie met en hechting aan je menselijke vorm, waarin je alles via je zintuigen ervaart, is onderdeel van de beleving dat je gelooft dat wat je ervaart ook daadwerkelijk van jou is en bent. Hierdoor conditioneer je je lichaam en bouw je energetische lading op die de conditionering nog meer bestendigt. Deze lading is niet alleen toxische belasting voor je energiesysteem maar een direct scheppende kracht in de werkelijkheid die je in om je heen manifesteert.

Door de interactie met leven wordt de lading die je bij je draagt voortdurend getriggerd. Omdat het grootse deel van je conditionering onbewust is reageer je vrijwel automatisch en de tragiek daarvan is dat je daarmee de werkelijkheid die je graag ziet veranderen steeds meer van dezelfde oude energie geeft, in stand houdt en steeds manifester maakt. Dit leidt tot toenemende polarisatie in jezelf waarbij het gevoel van afgescheiden zijn verder toeneemt en je nog verder uit verbinding raakt.

Eisenstein voorspelt dat het verhaal van afscheiding in onze tijd nog zal stoppen. Wanneer die illusie is ontmaskerd, zul je met hele andere ogen naar jezelf en de wereld kijken. Je zult je het substratum, datgene waar al het leven van gemaakt is, weer herinneren en in alles herkennen. Dit is de ultieme compassie, de volledige erkenning en omarming van alle facetten van het leven. Wanneer die er volledig is valt alle spanning weg en komt het leven terug in de fabrieksstand; vredig, stromend en vol potentieel. De oplossingen, voor ongeacht welk ‘probleem’ dan ook, die zich vanuit deze levensbron aandienen zijn zo logisch, natuurlijk en verbindend dat ze nooit meer tot verdeeldheid en onbalans zullen leiden.